Przypominamy, że w sobotę, 4 grudnia o godz. 12.00, na kanale Katedry Bogusława Wolniewicza rozpoczyna się transmisja z dziesiątego zjazdu Seminarium Wolniewiczowskiego. Referat o tytule O strukturze władzy według Wolniewicza wygłosi prof. Jan Zubelewicz.
Poniżej publikujemy główne tezy tego referatu wraz z literaturą i zapraszamy do udziału w dyskusji poprzez czat.
Literatura
- B. W., O chrześcijaństwie (2014), w: tegoż, Filozofia i wartości, t. IV, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2016, s. 215–219
- B. W., Polska i Polacy: sytuacja, film, 10.12.2013, w: Głos racjonalny, wykład 9, https://www.youtube.com/watch?v=qZltyROlQq4
- B. W., Realna struktura władzy (2015), w: tegoż, W stronę rozumu, Warszawa 2015, s. 40–42
- B. W., Słowo „godność” w propagandzie naszego czasu, w: Z. Musiał, B. Wolniewicz, Ksenofobia i wspólnota, Komorów 2010, s. 295–308
- B. W., „Trójsojusz”, czyli zrozumieć zmowę, film, 30.05.2015, w: Głos racjonalny, wykład 58, https://www.youtube.com/watch?v=E8HO75ZcfeQ
Wstęp
Wg Stanisława Mikołajczyka w 1948 roku premier Józef Cyrankiewicz zajmował w tajnym rządzie pozycję dziewiątą. A jaką faktyczną pozycję zajmowali kolejni premierzy w polskich rządach?
- Trójpodział władzy państwowej: prawodawcza, wykonawcza i sądownicza
- Podstawowy dwupodział władzy: świecka i duchowna (B. W., O chrześcijaństwie).
Duch cywilizacji Zachodu wyraża się w równowadze sił między władzą świecką
i duchowną.
To ta równowaga nadaje realność podziału władzy państwowej na troje: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą; nadaje również realność prawom obywatelskim, a także różnym niezależnym instytucjom, jak np. prokuraturze, różnym rzecznikom praw, wszelkim komitetom i izbom.
Chwiejna równowaga może przemienić się albo w totalizm cezaropapizmu (wchłonięcie władzy duchownej przez władzę świecką), albo w totalizm teokracji (wchłonięcie władzy świeckiej przez władzę duchowną).
- Podział władzy świeckiej: państwowa (prawodawcza, wykonawcza i sądownicza) oraz pozapaństwowa (plutokracja, inne?).
- Istnieje sprzężenie zwrotne dodatnie między biurokracją państwową a plutokracją: korupcja (B. W, „Trójsojusz”).
- Dwupodział ze względu na źródła władzy: krajowa i zagraniczna.
- Rządy w Polsce po 1989 roku są kompradorskie – realizują polityczne i gospodarcze cele kół europejskich i amerykańskich: „ …Polska jest już na wpół kolonią” (T. Sommer, Wolniewicz – zdanie własne, Warszawa 2010, s. 151).
- Władzą nie są media czy dziennikarze, tylko dysponenci mediów; media są instrumentem władzy (B. W., Dziennikarz – …(2010), w: Z. M., B. W., Ksenofobia i wspólnota. Komorów 2010, s. 310-311 i 315.
- W UE władza sądownicza (Trybunał Sprawiedliwości w Luksemburgu) uzyskała podwójny status: władzy świeckiej i władzy duchownej (nie odpowiadającej na tym świecie przed nikim) (B. W. Słowo ‘godność’, s. 300).
- W rodzącym się totalizmie sądy mają być najważniejszą ekspozyturą władzy (B. W. Słowo ‘godność’)..
- Etatyzm UE przekształca się w despotyzm. Przemawiają za tym niektóre artykuły Karty Praw Podstawowych (2000).
Godnościowa ideologia i propaganda to nowe szaty komunizmu, jego mutacja równie jadowita jak ten sprzed półwiecza, ale jeszcze podstępniejsza. Tamten obiecywał znieść wszelki wyzysk, ta równie kłamliwie obiecuje znieść wszelką ‘dyskryminację’ (B. W., Słowo ‘godność’…, s. 298).
Uwagi
1. Dwa polityczne podziały świata: faktyczny i prawny
- Strefa wpływów = centrum hegemoniczne (z reguły jedno państwo hegemoniczne z korporacjami i bankowością) + państwa zależne.
- Najsilniej iskrzy w świecie między strefami wpływów. Hobbes napisał, że „człowiek człowiekowi wilkiem”. W duchu analiz Ludwiga Gumplowicza można by napisać: „państwo państwu wilkiem”, przy czym Gumplowicz pisał o państwach suwerennych. Adekwatniejsze jest nast. stwierdzenie: „strefa wpływów strefie wpływów wilkiem”.
- Strefę buforową tworzą państwa buforowe. Państwa buforowe można potraktować jako szczególny przypadek państw zależnych.
- W propagandzie politycznej, w dyplomacji, w sferze stosunków międzynarodowych w edukacji eksponuje się polityczny podział prawny. Można odnieść wrażenie, że podział prawny ma niejako przykryć faktyczny podział polityczny.
- Niektóre osoby uważają, że podział faktyczny jest pewnego rodzaju patologią. Nie powinien on w ogóle istnieć. Dlaczego mają takie obiekcje? Może ulegają oni wpływom istniejącej propagandy, może mają taki rys osobowości, może jest jeszcze coś innego.
2. Bariery despotyzmu, wg Alexisa de Tocqueville’a (1805-1859), tworzą władze pośrednie stworzone przez obywateli i niezależne od władzy państwa suwerennego. Należą do nich: własność, media, stowarzyszenia, rodzina, religia, partie polityczne, prawa obywatelskie (nie mylić z prawami człowieka). W przypadku państwa zależnego władze pośrednie powinny być niezależne od władcy i od hegemona tego władcy.
3. Rozum polityczny jest zdolnością do odróżniania sojusznika od wroga. Pomysł wyodrębnienia rozumu politycznego, bez używania tego terminu, występuje expresis verbis w siódmej części „Pojęcia polityczności” C. Schmitta, w: tegoż, Teologia polityczna i inne pisma, tłum. M. Cichocki, Wyd. Aletheia, Warszawa 2012. s. 301. W tłumaczeniu Cichockiego jest „zdolność do rozróżnienia przyjaciela i wroga”. W ww. tłumaczeniu przyjmuję zdecydowanie lepszą interpretację Franciszka Ryszki, Polityka i wojna, Warszawa 1984, s. 155.
4.Polska jest w izraelsko-amerykańskiej strefie wpływów i w jej podstrefie, jaką jest Unia Europejska. Polska ma trzech hegemonów: Izrael wraz z diasporą żydowską, USA i Niemcy.
Rząd w Polsce uważa Rosję za organicznego wroga, a rząd na Ukrainie za sojusznika, któremu zawsze trzeba pomagać.
Katedra Bogusława Wolniewicza 